maandag 7 augustus 2017

Tetsuo: The Iron Man

'You see all this rust on my body?' Ram je kop door een Staalplaat. Klabeng! Ik vond Tetsuo eigenlijk meteen beter dan Tokyo Fist, die andere horrorcultclassic van regisseur Tsukamoto. Zijn setup neigt hier naar Cronenberg, maar de uitvoering is meer Lynch. Ergens spat de liefde er gewoon vanaf. Voor knutselen, en voor de freak. In verwrongen handheld belijdt de kantoorklerk zijn grootste dromen en angsten. Hij wil de Superman zijn, die alle vrouwen zal nemen. Maar tegelijkertijd blijft er de angst om zélf gedomineerd te worden. In hoeverre kun je uit vrije wil aan de mechanische doping? Ergens is de film gewoon één grote, surrealistische castratietrip onder dwang: er kan méér met een stofzuigerslang. Kafka wordt hier ontleed en vervolgens ontmaagd. Nu móet ie wel 'verwandlen'. 'You wanna play with a sewer screw bitch?' De machinale sater draaft in turbo door. Alle schroeven gaan los. Een half uur lang is dat echt genieten, in hyperkinetisch zwart-wit, gefinancierd door het Japanse epilepsiefonds, vermoed ik zo. (Als waarschuwing voor wat er kan gebeuren als je te lang naar late night tv kijkt...) Het tweede deel mocht er toch wel wat meer geluld worden van mij. Maar lullen. Kom nou. Pompen en boren moet ie. De beelden blijven verbazen. Een industrieel bloedbad dat naar Meliés weet te knipogen. 'Hallo? Hallo!'

Geen opmerkingen: