Heartland

'I was beginning to believe I was the only woman in this country.' Een western geschreven door een vrouw. Zoiets merk je meteen. Misschien is het de blik van verbazing. Een huishoudster wordt zonder woord van begroeting aan het werk gezet. A man needs a maid, zeker op de Plains van 1911. Wellicht wat te laat voor het genre, maar on the frontier kan het jaren eerder vóelen. Kelly Reichardt zal Heartland vast kennen en waarderen. Net als in Meek's Cutoff wordt het actierijke genre binnenstebuiten gekeerd. Gestript van alle actie blijven alleen achterdocht, leegte en die dappere pioniersmentaliteit over. Langzaam schrijden de dagen voor. De huishoudster is met haar dochter naar Wyoming gekomen, om daar te werken voor een Lincolniaanse kerel. Hij runt in bijbelse stilte zijn boerderij, af en toe doorbroken door een bits 'nee' of een moedeloze 'jah'. Bijna geen mens te zien. 'This is not farming, this is ranching'. De nieuw aangekomenen moeten wennen, maar er valt niet te ontsnappen aan de rurale ritmes. Als vanzelf krijgen ze een tik mee van de 'dit varkentje zullen we wel eens wassen'-mentaliteit. Uitgestrekte velden doen dromen. De bewust rudimentaire muziek – als de mensen, als het land – helpt een handje mee. Beest en mens zien bont en blauw af. Het lijden van de mens is geen partij voor de dieren. 'A healthy crier in the wilderness.'