'You come down here and try to tell us how to run things.' Klassiek
Amerikaans melodrama. Ellenlang en contrastrijk, met een belangrijke rol
voor racisme, een thema dat door de film dapper bij de hoorns wordt
gevat. Toch is het geen schokkende, of schokkend goede film, daarvoor
voelt het Cat on a Hot Tin Roof-terrein te bekend. High Texas society
aan het bikkelen en bitsen. Oude en nieuwe koeien, uit de sloot, in de
olie. Bij de nouveau riche vinden we dé reden om toch te kijken. James
Dean, in zijn allerbeste rol. Wat had Paul Thomas Anderson hem graag in
There Will Be Blood gecast! Dát epos lijkt nu plots een eerbetoon aan
Giant. James Dean speelt een blue collar sappelaar. Haast
zelfhypnotiserend intens glijdt de jongeling door de decennia. Hij
blijft van alle personages ook in zijn oudere gedaante het meest
geloofwaardig. De lijzige buitenstaander, met zijn afwijkende stijl,
vindt het geld, maar nooit het geluk. Dronken mompelt hij in de
microfoon op zijn eigen feestje. Een gigantisch deel van de screentime
wordt echter gevuld door Elizabeth Taylor en Rock 'Elvis' Hudson. Zij
voeren privé-oorlogjes in een waanzinnig spookkasteel on the plains.
Hun vreemde huwelijk boeit nauwelijks. De ruzies worden nooit
uitgediept. En een échte socialist mag het paardenmeisje Elizabeth in
Amerika natuurlijk nooit worden. 'This is men's stuff.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten