vrijdag 4 augustus 2017

César et Rosalie

'Ik zal ook maar beginnen met schilderen dan.' In dit even irritante als spannende drama botsen aloude tegenstellingen. Man op vrouw. Arm op rijk. Een oude working class kerel heeft zijn fortuin gemaakt in ijzer. Het geld bracht hem een trophy wife. Nu kan hij op feestjes nog wat makkelijker zijn zelfgecreëerde rol van gangmaker vertolken. Sigaar in de mondhoek, Niks aan het handje. Maar hé, naar wie staart het vrouwtje!? Naar een artistieke melancholicus. Zacht en jong. Dat gaat mis natuurlijk. Een 'sale type' en een 'sympa type' beginnen een riskante pas de deux. De synth soundtrack van Sarde zwengelt met schwung het gevecht aan. Romy Schneider belandt 'r zelfs van op de achtergrond. Dit gaat om Cesar et David. Met de focus dapper op de stoere Cesar. Montand speelt dan ook... ijzersterk. Na elke uitbarsting valt zijn gezicht uit elkaar van moedeloosheid. De alfaman kán niet anders, terwijl hij weet dat het niet werkt. Hij vlucht maar snel in een morsig café, waar de hardgekookte eieren klaarstaan. Je ruikt de lucht bijna. De hele tijd werd ik trouwens gekriebeld door een meta-raadsel. Wat was de vergelijkbare film met voornamen in de titel? Het antwoord: Vincent, Francois, Paul et Les Autres. Eveneens van Sautet, en met Montand. Herkenbaar Frans, dus. Beter een hypothetische verhouding dan geen. 'Tout. Rien.'

Geen opmerkingen: