'It's wild, it's gay, a libelous display.' Bijzonder slechte musical,
maar ook wel bijzonder in zijn ongelofelijke slechtheid. Het verhaal van
King Arthur wordt door Logan en co omgetoverd tot ménage a trois. En
dat zonder enige actie van het toverstafje van Merlijn... Arthur zit
sinds zijn jonge jaren onder de plak van de gebedsgenezer. De met
oogschaduw getooide koning denkt vaker aan Merlijn dan aan 'Jenny'. De
zaak verandert als 'the greatest knight' Lancelot met zijn lans vooruit
Camelot binnen komt stormen. Hij vereert de koning, maar wipt wél diens
vrouw. De battle tussen wufte softie en Echte Man kan beginnen, zou je
denken. Maar niemand wil eraan geloven. Urenlang gestamel en gehaper, en
liedjes die nergens toe leiden. Een soort coïtus interruptus-musical.
Met een cuckold vredeskoning verpieterend aan zijn ronde tafel terwijl
de 'driehoeksverhouding' woekert. Ergens heeft het wel iets modern
cynisch, al die gender-vragen. Hoe te handelen in casu overspel.
'Protocol intrigues me'. De drie uur duren eindeloos, en binnen die zee
van tijd wordt het verhaal alsnog incoherent verteld. Ik veerde enkel
aan het slot op. Dan verschijnt de tragiek van de ridderepiek helder.
Langzaam in een bedtime story veranderen, en daar niks aan kunnen doen.
Da's erger dan een onbevredigde dame... 'The best thing for being sad is
to learn something.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten