'Hey
Ryder, we heard about big news.' De bekendste familiefoto uit de
arthouse-geschiedenis moet die uit Yi Yi zijn. In Take Me to the River
wordt er ook zo een gemaakt. Klierende neefjes, nichtjes met onmogelijke
vlinders. Kortom de familiedag-vibes die iedereen wel kent. Ryder is
speciaal voor de gelegenheid met zijn ouders uit Californië naar oma in
Nebraska gereden. Hij hééft inderdaad nieuws, maar zijn 'small town'
nonkels en tantes denken bepááld niet waar hij aan denkt. Bovendien
kunnen ze het ook maar beter niet horen, oppert ma. Als één brok begrip
loopt deze Femke Halsema rond. Haar zoon onhandig beschermend. De jongen
is namelijk op en top gay, 'in the shortest pants you've ever seen'.
Dat fokt natuurlijk met de rednecks, die houden van heel ander soort
'guns'. (De enige wat clichématige scene). Zo belandt de onfortuinlijke
Ryder in een totale vervreemding. Het stad versus platteland-gap gaapt
gigantisch. Het aantal 'verstop je achter je trui'-momenten neemt rap
toe. De akkefietjes ook. En dan moet ma kiezen. Familie of zoon. Pa –
'is he your real pa? – heeft als schriele jood al helemaal niks in te
brengen in deze omgeving van 'proud Americans'. In een laatste,
memorabele wending blijkt Chicken Fighting eigenlijk de ware titel.
Grenzeloos gewoon. Het leven als een happertje. Alles opent en sluit
zich weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten