vrijdag 14 juli 2017

Nocturnal Animals

'Mister, your wife wants you.' Nocturnal Animals had net mijn 2016-jaarlijstje kunnen halen. Onderin, om zo aan de uiteinden een Texas crime-film te hebben. Tom Ford moet het weliswaar zonder de messcherpe Hell or High Water-teksten stellen, maar zijn thriller bevat een glorieuze intiteling. Echt niemand heeft de namen gelezen. Wat een vormkracht. Galeriehoudster Amy Adams heeft dit spektakel voor ons geregeld. Rijkdom brengt het nachtdier geen rust meer, enkel pijnlijke verlangens. De soundtrack neuriet alvast een Herrmann-deuntje, op weg naar het Psycho-motel. De manier waarop de film op gevaarlijk terrein belandt, verrast. Een letterlijk literaire raamvertelling. Het voelt allemaal wat ouderwets, maar toch ook wel lief. De twee helften bestaan niet zonder elkaar, maar worden ook niet veel beter van elkaar. Net een gemiddeld huwelijk dus. Binnen het boek dat Adams 's nachts leest, knalt de film zonder genade. West-Texas is de perfecte locatie voor wat fysieke Haneke Games. Aaron Taylor-Johnson (normaal toch van het massavermaak) vindt zichzelf uit als Zlatan-schurk. 'I like long walks and kittens'. Michael Shannon levert vertrouwde kwaliteit als loner agent. Dit tweetal en Amy doen de losse eindjes vergeten. Toch peinsde ik. Bestaat er een film over een wérkelijk mislukte kunstenaar?

Geen opmerkingen: