'I just made
it up in an instant.' De Thaise SRV komt langs met de dagelijkse portie
cinema verité. Alhoewel, verité? In die universele arthouse-taal (mede
mogelijk gemaakt door Hubert Bals) laat Weerasethakul de fictie aan de
non-fictie. Visverkopers worden verhalenvertellers. Anderen mogen daar
weer op voortborduren. 'What else can I tell you, real or fake?' Soms
zijn de episoden tragisch, vaker plagerig, en altijd lekker mal. 'Api'
slaagt in tachtig minuten waar Gomes vorig jaar – in een verder zeer
vergelijkbare Arabische Nachten set-up – vele uren voor nodig had. Via associaties naar de
staat van een land. Het deed me soms denken aan een surreële versie van
A Man Vanishes. Minus de detective, maar mét het mysterie. Het
buitenaardse en de geesten zijn in Thailand nooit ver weg Een tijger kan
véél betekenen. Een en ander echt proberen te 'snappen' lijkt me verder
zinloos. Hoezeer de geïnterviewden ook proberen de tekst van de anderen
te verklaren! Bovenal heerst hier het cinemagische plezier van het
verzinnen. Dronken lol, schattige gebarentaal en natuurlijk heel wat
meta-gemopper. 'Leuk idee, maar het lijkt wel een spel, waar is het
script!?' In de mooiste sequentie brengt een dorpsgezelschap een van de
eerdere passages op het toneel, begeleid door een reuze-'melodica'. 'I
am nothing but an ant trying to protect a mango tree.' Geestverruimend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten