'Waiting
for the miracle to come.' Pasen op Sicilië. Met Leonard en het intense
Italiaanse katholicisme. Veel show. Het soort religiebeleving waaraan je merkt wáárom het werkt. De mens kan ook als geëvolueerde mot
maar moeilijk weerstand tegen de vlam bieden. Vluchten in een vurig
gewenste droom. De beelden van processies en naakte Jezusbeelden vormen
de 'backdrop' van een verstild Paasverhaal. In een statig en vooral leeg
huis kreunen de stoelen. Er is een verlies geleden. Juliette Binoche
doolt rond. De film had met evenveel recht De Afwezige kunnen heten.
Haar wachten wordt verlicht door een mooi meisje (Lou de Laâge). De
koppeling van Binoche aan een jong talent (eerder ook met Stewart in
Cloud of Sils Maria) werkt wederom prima. Kleine, doodgewone handelingen
tonen het Lijden. Het kneden van pasta, en – nog duidelijker – het leeg
laten lopen van een luchtbed. In de innige omklemming loopt het leven
weg, met een eindeloze zucht. Gedurende het laatste kwart nadert het
moment van de waarheid. Zal er een wederopstanding plaatsvinden? 'Ik had
die droom over het water weer.' In het jonge meisje ziet de oude vrouw
alles wat verloren ging. Ze wil lief zijn, maar ze weet niet hoe. Helaas
weten de makers het wel. Ik wenste een killer einde. Maar het blijven
Italianen. 'Tu 'magine ma vie.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten