'What about the Noble Prize!' Ik
(her)lees op dit moment toevallig twee boeken van Bernard Malamud, de
ietwat vergeten joodse raconteur van het kleine Amerikaanse. Hij kreeg
De Prijs nooit. Philip Roth moest ook al niks van 'm hebben. Grappig
daarom dat deze Roth-adaptatie onder Malamuds kleine luyden begint, bij
een slager in Newark. Zoon staat op punt van uitvliegen, en (dat) maakt pa
bloednerveus. De Grote Wereld. Wat daar niet allemaal kan gebeuren! Ach
pa, denkt zoon en hij rekent met 'm af, zoals Roth dat deed met zijn
literaire voorvader. 'You sound like a fortune cookie.' Echt spannend
wordt Indignation pas als zoon naar de universiteit in Winesburg, Ohio
trekt. Een intellectuele locatie waar de filmmakers én Roth zich beter
thuisvoelen. Met elke minuut en elke ontmoeting neemt dit modernistisch
gedeformeerde melodrama in intensiteit toe. Scherper dan het eerst
lijkt, een kenmerk van rake ingewikkeldheid. Rothiaanse preoccupaties
verwarren de maagdelijke freshman. Zijn meisje houdt van slakken, ze eet
ze zelfs uit vrije wil... 'How'd she run' vraagt zijn roommate, doelend
op de auto. Na een stoomcursus Carnal Knowledge belandt de slagerszoon
bij de 'dean'. Ruim een kwartier lang gaat hij ook daar de vaderstrijd
aan. Later volgt ma zo haar eigen geslepen tactieken. Huiveringwekkend
in liefde, op het puntje van de stoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten