'You will arrive at where
you are headed.' De meeste films maken jammer genoeg geen gebruik van
natuurlijk licht. Childhood of a Leader doet dat wel. Duisternis
wordt dan echt donker. Het nachtelijk schimmenspel een ingespannen turen.
Het werkt perfect in dit lekker elitaire drama. Tijdens de aftiteling krijgt
Musil een knikje, en de structuur van de film heeft wel wat van een TS
Eliot-gedicht. (Ik moest opzoeken wat 'tantrum' ook alweer
betekende....) Een oud Frans kasteel wordt vlak na de Eerste
Wereldoorlog door een Amerikaans gezin in bezit genomen. Wij zijn
'Citoyens du monde', zo leert het enige kind van zijn ongelukkige
moeder. Vader voert namens president Wilson onderhandelingen met de
wereldmachten. Hét moment dat WWII voorkomen had worden. Dankzij types
als pa gebeurde dat niet. Hij wil 'realpolitik' en niet Wilson's naïeve
humaniteit. 'Het gaat om de kool.' Soms knipoogt de parabel al te
opzichtig naar het nu. Het sterkst is de film wanneer het gezinsdrama zich
ontvouwt in die lange en lege vertrekken. De vele zwartharige, bleke
vrouwen geven een grimmige victoriaanse vibe. En dan het
zoontje. Intens engelachtig dwaalt hij tussen de diplomaten. The Fallen
Idol met een sinistere twist. Verplichte kost voor fans van Scott
Walker, die stevig uitpakt met spooky muziek. Nóg een gedistingeerd
bonuspuntje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten