'Central
intelligence refers to my cousin as the human satellite.' Dit Rock &
Doris-vehikel schiet via stratosferisch flauw naar oneindig flauw, en
weer terug. Hoeveel onzin kun je in een reclameparodie kwijt? Doris
draagt de domste hoedjes, en moet nodig eens wat mannelijke lesjes leren.
Rock geeft ze met plezier, terwijl hij doet alsof hij een maagdelijke
wetenschapper is! In het dubbelspel tooit hij zich mét baard, wat in de
vroege jaren zestig duidelijk heel andere connotaties had... Grappig
genoeg zien Rock en zijn even tijdelijk bebaarde baas er juist in die
fase heel modern uit. Doris vindt het maar niets. Over de grappen mét
baard klagen we verder niet. Daarvoor geeft het onnavolgbare plotje genoeg pleziertjes. De paden van Doris en Rock kruisen elkaar
aanvankelijk slechts per split screen. Vandaar dat ze elkaar niet
herkennen. Rock versiert contractjes met 'well-stacked girls', Doris met
slechte slogans. Tussen hen in fungeert 'baas' Tony Randall als fijne
aangever. Een psychologisch geval met vadercomplexje. 'I've done it,
Doc. I made a decision!' Het adwords-stelletje vecht een robbertje om
een product dat niet eens bestaat. En wanneer het dan alsnog wordt
uitgevonden valt het (mij) tegen. Ook zonder Annie MG Schmidt's
wonderkoekjes gingen de mensen hier al los. 'Funny. Yóu claim he's
oversexed and he claims you're...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten