Bliep bliep. De Franse avant-garde belt. We hoeven niet zelf op te
nemen. Daarvoor hebben we een bloedmooie secretaresse ingehuurd. Gehuld
een minuscuul rokje, ook in januari. Het zesde en laatste deel van
Rohmer's Contes Moreaux is het meest 'seventies'. Denk: piekfijn
geklede mensen met onwaarschijnlijk slechte kapsels. Een wat onfranse
man peinst na die tinkelende intiteling over zijn leven. 'Sinds mijn
huwelijk vind ik alle vrouwen mooi.' Zijn mat wappert blond in de wind.
Het geeft hem een vleugje noordelijke onzekerheid. Hij lacht wel naar
zijn secretaresses, maar leest liever boeken. Als het even kan met iemand in zijn
buurt. Zijn zwangere vrouw bijvoorbeeld. De 'seven year itch' klopt niet
op de deur, ze dondert binnen. Chloe verschijnt op een dag op kantoor, en
gaat niet meer weg. Actrice (en model) Zouzou was de Scarlett Johansson
van haar tijd. Hees in stem, lijzig in lippen. Zij begint het spel der
spellen. Kan ze deze onwillige dromer versieren? Tussen het aantrekken
en afstoten door serveert Rohmer aardige gedachten over het huwelijk. Om
samen te kúnnen leven moet er water bij de wijn. Beide partners gaan
een bescheiden rol spelen, opdat de sfeer goed blijft, maar de emoties
ongeuit. Chloe is het totale tegenovergestelde. Recht voor de raap, en
niet voor de poes. Wie de blouse past trekke 'm an. Vileine koketterie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten