Ooit
zal de grote cultuursocioloog Mental Theo op waarde worden geschat. Hij
had deze film al zoveel eerder, zoveel participerender gemaakt. Korine
beleeft 'Wonderfull Days' met wat Disney Club-actrices, die achteraf in
interviews klagen hoe 'zenuwslopend' de naaktscenes waren, om
ondertussen wel het gewenste bad girl-imago te cashen. (En dat zonder
een amateurvideootje te laten lekken.) Het eerste half uur is een wat
minder expliciete versie van Girls Gone Wild. Zoals electropopper
Captain Ahab zong in zijn gelijknamige hit. 'I wanna show my tits on
television!' De beelden van booze en butts zijn verslavend, maar Korine
onderbreekt de boel wel érg vaak met barslechte voice-over. Als er dan
toch geluld moet worden is de schaduwzijde van de orgie een geschikter
moment. James Franco stapt als Sean “Pistolen” Paultje naar voren, en
palmt de meisjes in. Fellatio en wapens zijn onlosmakelijk met elkaar
verboden. Korine heeft zijn enige potentiële plot-puntje (Selena Gomez
als het brave reli-meisje) dan al afgevoerd. Franco hamert op één enkele
toets van de piano, wat je wel symbolisch voor de film mag noemen. Aan
het slot tooien de dames zich heel fallisch met roze bivakmutsjes en
zetten koers laatste geweldsexplosie. Drie wandelende penissen in
bikini. Van Mental Theo naar de Dikke Lul Band, het is een kleine stap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten