Oostenrijkse
mongolen op de kermis in de botsauto's, voor dat soort shit lééft de
arthouse-liefhebber! En gelukkig heeft Ulrich Seidl hard doorgewerkt.
Een heuse trilogie. Niet te snel na elkaar kijken, anders ga je bij de
Gamma een touw en een spijker halen... Wenen wordt hier (helaas) snel
verlaten, voor een Keniaans resort - en nu allemaal: 'Hakuna matata' - alwaar het
hoofdpersonage een paar weken vakantie houdt. De Rubensvrouw van
middelbare leeftijd is een vrij raadselachtig wezen. Ze lijkt ontzettend
naïef, maar zou dat niet gewoon gespeelde zelfbescherming zijn? Als ze werkelijk
naïef was zou ze wel op het resort blijven om daar vermaakt te
worden door het brave entertainment-programma. Het shot van een groepje
dikke vrouwen afgewisseld met knappe jonge zwarte mannen die met zijn
allen de polonaise in het zwembad doen is onbetaalbaar. Op het droge
zijn echter veel explicietere avonturen te beleven. Genoeg zwarte mannen die zich voor je uitsloven
en lieve pseudo-Duitse woordjes willen mompelen. Zelfs de betaling is
galant geregeld: we doen alsof we verliefd zijn, en later volgt een
verhaal van een 'ziek' familielid. Seidl is vilein genoeg voor nare
parallellen. In het openingsshot geeft het hoofdpersonage een aapje op
het balkon wat te eten, ze wil 'm op de foto zetten maar het beestje is
haar te snel af. Later lukt dat bij een naakte zwarte man in bed wél
prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten