Witchfinder General

Niet dat er een reden was om aan het verhaal te twijfelen, maar sinds ik de favoriete cultfilms van Alex Cox kijk geloof ik echt dat Quentin Tarantino óók honderden van dit soort b- en c-film pareltjes heeft zitten kijken, in die videotheek waar hij als jongeling werkte. Zo had Inglourious Basterds eigenlijk ook best Jewfinder General kunnen heten. De rol van Christopher Waltz is recht uit deze film geleend. Vincent Prine speelt de slechterik net zo galant, sadistisch en zelfs met eenzelfde soort curieus accent. In dit geval speurt de hunter dus naar heksen, in het verscheurde Engeland van eind zeventiende eeuw. Een history piece kun je dit moeilijk noemen, maar de wereld die de film oproept is toch wel aantrekkelijk, als een soort role playing game. Een vermakelijke entertainment-versie van de geschiedenis. De Engelse Floris. Soldaatjes struinend en babbelend door de velden, vechtend tegen royalistische rebellen. (Die het dan neem ik aan later gewonnen hebben.) Door de burgeroorlog is chaos ontstaan, waarin lokale magistraten 'ongewenste elementen' uit de samenleving laten verwijderen. Witchfinder General werd opgenomen voor de BBC, dat de grovere scenes censureerde. Later zijn die er weer in terug geplaatst, maar de master tapes waren waarschijnlijk kaduuk. Het levert keer op keer kortstondige en vervreemdende overgangen op, alsof het geweld door omstanders met een brak mobieltje is gefilmd. Het is bijna realistisch, als video's van het Syrische slachtveld. Een gelukkig toeval. Hoofdlijn van het plot is verder vrij simpel, soldaatje gaat trouwen met meisje, maar meisje valt in handen van de heksenjacht. Tijd voor een hysterische bevrijdingsactie. Lekker!