The Territory

Vorig jaar overleed Raul Ruiz, een Chileense cultheld met pakweg honderd (!) films op zijn naam. En toch had ik nog nooit van 'm gehoord, tot Salon Indien een artikel over deze film plaatste. David Thomson vertelt in zijn encyclopedie dat Ruiz zich doelen stelde als 'voor mijn twintigste honderd toneelstukken schrijven'. Heerlijk, die creatieve manie, en respect ook, want de verleiding van kunst passief tot je nemen is zo groot... (En zóveel makkelijker.) The Territory is een echte Boards of Canada-film. 'But if we walked in a straight line, how can we still be at the lagoon'. Meng Archipelago (van die tropische Britse eilanden en nuffig rijke familiezonen met Garfunkel-krulletjes, het bleek later overigens Zuid-Frankrijk) met Wicker Man-horror en Haneke, in een uit de hand gelopen spelletje voor volwassenen. ('Should I hit him Barbara, tell me Barbara!' is dé scene van de film.) Twee families trekken met een gids een of ander Keltisch doolhof in. Maar de scenes even daarvoor in een spookachtig schaduwenhuis zijn ook al erg sterk. Kindjes die naar seksende volwassenen koekeloeren, en het huisvarken dat geslacht en al wel onsmakelijk plastisch wordt aangesneden. Voortekenen. De gids is driftkop, en maakt het niet lang. Maar dan begint het pas écht raar te worden. Willen de families niet weg? Wie van de mannen (of vrouwen) houdt ze daar. Wat voor rare rite wordt hier uitgevoerd. Duidelijke antwoorden blijven vanzelfsprekend uit, sterker nog hoe meer psychedelische filters Ruiz hierop loslaat hoe absurder het allemaal wordt.