Fijne Chinese film, om helemaal in op te gaan. Gevoelsmatig nog uit die
vroege Chinese film periode. (En die begon pas eind eighties toch?) De
Aziatische stilte – die misschien toch al niet zo Chinees is – is nog
ver weg. Dit is een echt melodrama, voluit in Hollywood-epos stijl. Dat past ook,
want To Live gaat over een poppen-opera speler met de Chinese blues, en
in zijn voorstellingen ligt alles er ook dik op. (Al blijven de
dialogen in de film wel wat te uitleggerig.) Ik dacht nog even dat ik
“Killing a Chinese
Bookie!” kon roepen, als de hoofdrolspeler in de
opening een gokschuld opbouwt. Maar aflossen kan zonder iemand om te
leggen. Het komt achteraf gezien zelfs goed uit dat ie zijn huis
verliest. Dat soort subtiele kritiek, een beetje grappend en ironisch
gebracht, zit hier genoeg in. ('Counterrevolutionary Timber' is ook een
mooie.) Het hardst lachte ik om een onbewuste grap. Het hoofdpersonage
heeft het gokken eindelijk afgezworen, waarna zijn vrouw voorstelt hun
nieuwgeborerene 'Don't Gamble' te nomen. 'Serieus!?, vraagt hij
verbijsterd'. “Nee, Youqing”. Maar dat zijn slechts zijpaadjes, op de
hoofdweg racing towards communism gebeurt in To Live teveel ellendigs.
Met Grieks Tragisch toeval. De beste vriend van de poppenspeler is
daaraan de schuldige. Verreweg de best gespeelde rol van de film. In de
mooiste scene komt hij depressief om vergeving smeken, een lampje gaat
branden. En daar lichten silhouetten op in het huis. Het theater des
levens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten