My Man Godfrey

Jaren '30 films uit Hollywood zijn, ik heb het al vaker gezegd vrees ik, een slag apart. Door de beurskrach zijn het de enige films waarin haast communistische oplossingen voor problemen worden aangedragen, en bovendien zijn de films, misschien door de recente introductie van de geluidsfilms, vaak heerlijk over de top hysterisch. Screwball dus. My Man Godfrey is als het ware een Capra-film, maar dan van La Cava. Bonuspunten voor de Rijk en Geen Geld-thematiek, want een voormalig rijkaard is inmiddels 'bum'/'forgotten man', en dit lijkt hem eigenlijk niet te deren. Erg overtuigend als zwerver is William Powell niet, dus is het maar goed dat hij snel wordt binnen gehengeld door Carole Lombard, die een protegé zoekt, al is het maar om haar bitchy zus af te troeven. Godfrey (de zwerver, overigens niet op het shot hierboven) wordt te werk gesteld als butler, en doet dat op even secure als eigenzinnige wijze. Het huishouden is krankzinnig, maar hij houdt zijn cool, zelfs als hij bezopen is. In de bijrollen zitten tal van gouden momenten, zo heeft de mater familias ook al een protegé. (Een fenomenale Hans Kesting-achtige Mischa Auer.) Dat is een getikte Rus, die uitstekend een gorilla na kan doen, en verder goed is in droogkloterige opmerkingen en schranzen. Even leuk is de wisecrackende collage van de butler, de dienstmeid natuurlijk, ik weet niet wat het is, maar dienstmeisjes, ik heb er wat mee. Wat voor serviliteit-fetisj zit daarachter? (Ik vond dat meisje in Das Weisse Band ook al zo leuk.) My Man Godfrey mist misschien buitenklasse one-liners, maar door de alsmaar toenemende gekte wordt het steeds aanstekelijker, en het einde is absurd, en in zekere zin zelfs slecht te noemen. Voor de voormalige butler dan. Erg leuke film.