The Remains of the Day

Jane Austen voor "intellectuelen". Ofzo. Net als Howards End dus. Allemaal net wat subtieler dan de romances van Austen. Ook hier worden Emma Thompson en Anthony Hopkins tot ons grote plezier aan elkaar gekoppeld. Ik zou niet kunnen uitleggen waarom (want wat doet ie eigenlijk?) maar Hopkins is een meester-acteur en dit is een van zijn allerbeste rollen. Emma Thompson idem dito, en in al haar gewoonheid ook de mooiste vrouw van de wereld, maar dat had ik al 'ns gezegd geloof ik. Vergeleken met Howards End, dat een echte ensemble-film is, met meertakkig plot, is The Remains of the Day simpeler. Recht naar 't hart. Een oude butler krijgt een brief van een collega van voor de Tweede Wereldoorlog. Zij is allang vertrokken. Hij heeft zijn leven gegeven aan een Engelse lord die nogal op de hand van de nazi's was. In flashbacks wordt kennismaking tussen butler en interieurverzorgster geschetst en hun toenadering, alleen is Hopkins de butler inmiddels zo robot geworden dat ie haar liefde niet opmerkt. (Lijkt Austen wel hè?) In de mooiste scène ligt Thompson op bed te schreien, Hopkins merkt 't, gaat ook naar binnen, maar weet niet hoe haar te troosten of daar zelfs maar een begin mee te maken en praat dan maar weer over 't werk. The Remains of the Day is overigens gebaseerd op een boek van een Japans-Engelse schrijver. Vind ik wel stoer. Die Japanners kunnen 't goed navoelen dat Engelse gevoel voor klasse en de professionele beleefdheid, onderdanigheid en discretie van de butler.